Niektórzy zawodnicy na krótko przed ważnym meczem lub startem wycofują się, znajdują ustronne miejsca po to, aby się wyciszyć, odizolować od grupy. Głęboko oddychają i napinają mięśnie w specyficzny sposób. Proste ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne stosowane w pewnych momentach mogą przynieść dużo korzyści sportowcom znajdującym się w sytuacji prestartowej i mieć pozytywny wpływ na osiągane przez nich rezultaty. Jednym z zawodników stosujących techniki oddechowe i relaksacyjne jest chociażby Cristiano Ronaldo.
Piłkarz Realu Madryt przed każdym wykonywanym przez siebie rzutem wolnym wyraźnie oddycha, poświęca dłuższą chwilę na skupienie się, a sam moment wykonywania rzutu wolnego wydaje się być celebrowany z wielką pieczołowitością. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że to nic innego jak pewnego rodzaju spektakl, jednak powtarzanie rytuału wykonywania stałego fragmentu gry i stosowanie ćwiczeń oddechowych pozwala zawodnikowi skupić się na danej czynności jednocześnie i niejako odciąć się od otoczenia i całego kontekstu (tu: meczu).
Czy tego typu umiejętności to wrodzone predyspozycje, które posiadają niektórzy zawodnicy? Zdecydowanie nie. Istnieją techniki stosowane w psychologii sportu (i nie tylko – obecnie stosuje się je chociażby w leczeniu depresji, o czym pisaliśmy), których warto się nauczyć. Mimo że stosowanie treningu relaksacyjnego wydaje się być proste, należy poświęcić nauce tych metod czas i sporo wysiłku, ponieważ „relaks” na kanapie przed telewizorem zdecydowanie nie jest tożsamy z pojęciem treningu relaksacyjnego.
Jedną z najpopularniejszych technik relaksacynych jest PMR (Progresywna relaksacja mięśni Jacobsona). Polega ona na napinaniu i rozluźnianiu mięśni/grup mięśni przez około 20 minut dziennie w cichym, bezpiecznym miejscu, w którym można uwolnić się od zmartwień i problemów. Warto zapoznać się z instrukcjami dotyczącymi stosowania tego treningu, które znajdują się w wielu źródłach (w tym internetowych). PMR pozwala lepiej radzić sobie z lękiem i stresem, a także sprzyja poprawie koncentracji. Badania przeprowadzone przez Janet Ortiz wskazują, że stosowanie PMR przyczyniło się do poprawy osiąganych rezultatów przez kobiety grające zawodowo w golfa. Istnieją również doniesienia dotyczące innych dyscyplin jednoznacznie wskazując na pozytywny wpływ stosowania PMR na osiągane rezultaty. Dzięki stosowaniu Progresywnej Relaksacji Mięśni zawodnicy lepiej „rozumieją i odczuwają” swoje ciało, zwiększa się między innymi świadomość ciała i kontrola oddechu.
Wielu zawodników boryka się z nadmiernym pobudzeniem w trakcie zawodów, a także doświadcza trudności w kontrolowaniu emocji. Badania Williama i Harrisa (2001), a także Hillmann, Apparies, Janelle and Hatfield (2000) wykazują, że techniki relaksacyjne sprawdzają się dobrze w sytuacji, gdy zawodnikowi nie towarzyszy hałas, wydarzenia przebiegają dość wolno i kiedy jest szansa na odizolowanie się od świata i wyciszenie się. Wobec tego wydaje się, że są one stworzone dla dyscyplin takich jak snooker czy golf, a trudniej stosować je chociażby piłkarzom czy lekkoatletom. Okazuje się jednak, że stosowanie technik relaksacyjnych nie tylko w trakcie meczu/startu, ale też przed treningami i w ich trakcie oraz w dowolnej porze dnia jako kolejny element procesu treningowego pozwala w trakcie meczu (odwołujemy się do przykładu Cristiano Ronaldo przytoczonego na początku artykułu) przypomnieć sobie stan rozluźnienia i skupienia dzięki jedynie kilku głębszym oddechom. Dlatego też stosowanie treningu relaksacyjnego ma sens w przypadku wszystkich dyscyplin sportu.
Autor : parkpsychologii.pl