STSport

Walka z Oliverem McCallem dała Krzysztofowi Zimnochowi więcej niż wcześniejsze razem wzięte. Ktoś powie, że pokonał dziadka, więc nie ma być z czego dumny. Nie ma racji, bo dziadek dziadkowi nierówny. Niektórzy w podobnym wieku zdobywali tytuły mistrza świata, a niejaki Bernard Hopkins wciąż nim jest.

Oliver McCall tak jak Hopkins ma 48 lat i przeszłość, która jest gotowym scenariuszem na film o człowieku, który skutecznie potrafi walczyć ze swoimi ułomnościami. A przy tym umie walczyć nie tylko w życiu, ale i w ringu. Ma CV, które jest marzeniem każdego zaczynającego przygodę z boksem i wciąż potrafi pokazać w ringu rzeczy, które każą okazywać mu szacunek.

McCall nie zgadza się z werdyktem

Zimnoch, który mógłby być jego synem, nie spodziewał się, że rywal w tym wieku sprawi mu tyle kłopotów. To on kończył ten ośmiorundowy pojedynek zakrwawiony i zmęczony. Wygrał minimalnie, ale McCall nie zgadza się z werdyktem i ja go rozumiem. Ma prawo, po tym co pokazał, uważać się za lepszego. Ciosy Zimnocha nie robiły na nim żadnego wrażenia, ale prawdę mówiąc, czyje w jego długiej karierze robiły. Nikt go nie znokautował, nikt nigdy go poważnie nie zranił, nie rozciął twarzy.

Co więcej prawie każdy lewy prosty „Atomowego Byka” dochodził celu, a Zimnoch przyznał po walce, że musi coś z tym zrobić. Zgoda, McCall nie ma już szybkości, nogi mu bardziej przeszkadzają niż pomagają, ale umie się bronić jak mało kto. Widzi ciosy rywala, jeśli ich nie zablokuje, to przyjmuje, że użyje slangu bokserskiego – na miękko. Umie też oddychać w czasie walki tak, że się mniej męczy

Starcie z Bykiem potrzebne

W Legionowie odniosłem wrażenie, że gdyby pojedynek ten trwał kilka rund dłużej, to właśnie McCall byłby zwycięzcą. Dlatego uważam, że starcie z „Atomowym Bykiem” było Zimnochowi potrzebne. Mam nadzieję, że wiele się nauczył i zrozumiał, jak daleko mu jeszcze do mistrzostwa. Ale pokazał w tym pojedynku charakter. Mógł wygrać łatwiej, gdyby walczył ostrożniej. Ale on chciał pokazać, że jest twardszy, niż niektórzy myślą, że potrafi przyjąć i oddać. Co więcej, wydaje mi się, czemu on sam zaprzecza, że chciał jako ten pierwszy znokautować „Atomowego Byka”. Nie przewidział tylko, że w zderzeniu ze ścianą mocno się posiniaczy.

Pytanie teraz, czy Oliver McCall dotrzyma obietnicy i zakończy karierę po dwóch porażkach z rzędu. Być może uzna jednak, że walki z Zimnochem nie przegrał i będzie bił się dalej. To jego decyzja, ale synowi powinien kazać zmienić dyscyplinę.

Syn dużo słabszy

25. letni Elijah McCall to były, ponoć bardzo utalentowany gracz futbolu amerykańskiego. Dobrze zapowiadającą się karierę przerwała mu jednak kontuzji i postanowił pójść w ślady ojca. Niestety nigdy nie będzie tak dobry jak on. Jest atletycznie zbudowany, silny, ale w boksie to za mało. Uświadomił mu to dziesięć lat starszy Marcin Rekowski. Trzykrotny mistrz Polski amatorów zaczął ostrożnie, ale gdy trafił kilka razy prawym na korpus i lewym sierpowym na szczękę, wzmocnił tempo i w tym momencie kwestią czasu było, kiedy młody McCall padnie na deski.

Szkoda, że ani trener Dannel Nicholson, ani McCall senior go nie poddali, bo egzekucja zbliżała się milowymi krokami. Przypomniał mi się obrazek, gdy Joe Frazier patrzył, gdy najpierw Larry Holmes, a trzy lata później Mike Tyson nokautują mu syna i też nic nie robił, choć czasu na decyzję było dużo. Oliver spojrzał tylko na mnie i pokręcił głową, jakby przepraszał, że syn tak mało umie.

Rodzina McCallów wraca do Ameryki przegrana, a wygrani są nie tylko Zimnoch i Rekowski, ale też promotor Tomasz Babiloński, organizator tego przedsięwzięcia. Zasłużył na pochwały, bo była to gala nie gorsza niż te w Las Vegas. Oczywiście nie mam na myśli MGM Grand Garden Arena czy Mandalay Bay, gdy walczą najlepsi z najlepszych, ale wieczory w mniejszych hotelach, gdy na widowni siedzi 2-3 tysiące ludzi. W Legionowie nie było wolnych miejsc, a ci którzy kupili bilety z pewnością nie żałują, bo było co oglądać. Takie wojny jak ta w pojedynku Krzysztofa Cieślaka z Arielem Krasnopolskim oklaskiwane są na całym świecie, w Las Vegas też. Nikt nie może być obojętny, gdy widowisko zaczyna się od trzęsienia ziemi, a później groza już tylko rośnie.

autor:Janusz Pindera, Polsat Sport

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.