Buakaw przyszedł na świat 8 maja 1982 roku w Surin w Tajlandii. Jego rodzina pochodziła z grupy etnicznej Suaj pochodzącej z Kambodży.Buakaw Por. Pramuk naprawdę nazywa się Sombat Banchamek. Swoje ówczesne ringowe nazwisko Por. Pramuk zgodnie z tajską tradycją przyjął od nazwy swego klubu, który reprezentuje do dnia dzisiejszego. W swej bogatej karierze zawodniczej dwa razy zdobył tytuł Mistrza Świata w K-1 Max i również dwukrotnie w WMC Muay Thai.

Surin rodzinne miasto Buakawa leży na pograniczu z Kambodżą i słynie z corocznego listopadowego festynu z paradą słoni.W tym miejscu można zobaczyć niepowtarzalną ilość tych zwierząt, barwne procesje, korowody, konkursy, tańce słoni, także ich fantastyczną i zjawiskową grę w piłkę. To trzeba zobaczyć osobiście, aby uwierzyć.  Szczególnym zainteresowaniem cieszy się tutaj konkurencja przeciągania liny ludzi ze słoniem, w czym wielokrotnie w młodości brał udział Buakaw.

Buakaw pomimo swej niewielkiej postury ma prawdziwy dynamit w nogach. Mierzy 174 cm wzrostu i waży 69kg, a kopie tak mocno jak zawodnik 100- kilogramowy. Swoją przygodę z Muay Thai zaczął od 8 roku życia trenując w lokalnym kampie po trzy razy dziennie przez sześć dni w tygodniu. W swojej karierze w Muay Thai walczył w nieco ponad 400 walkach, a ma dopiero 28 lat. Zaczynał od pojedynków w swej prowincji, potem mieszkał i walczył w Bangkoku, a wieku 15 lat wylądował w Por. Pramuk. Trenując i walcząc dla tego klubu zdobył kilka klubowych pasów mistrzowskich, które otrzymywał, jako trofea dla najlepszego wojownika z Por. Pramuk. Zaczął od tytułu mistrzowskiego w wadze piórkowej, a potem w lekkiej na Omnoi Stadium w 2000 i 2001 roku. Zdobył również Mistrzostwo Tajlandii w wadze piórkowej.

Buakaw zaczął wkrótce toczyć walki na Lumpinee i Rajadamnern Stadium, co zaowocowało drugim miejscem w Mistrzostwach Muay Thai w wadze lekkiej w Tajlandii właśnie na Lumpinee Stadium. Sukcesy, jakie odnosił nie powodowały, że spoczął w jakikolwiek sposób na laurach delektując się korzyściami, jakie płynęły ze zwycięstw w postaci dużej gotówki i pięknych kobiet, które gotowe były dla niego zrobić wszystko.

W 2002 firma Toyota zorganizowała marathon Muay Thai, w którym znowu triumfował Buakaw zajmując pierwsze miejsce w kategorii do 77 kg. W 2003 roku z okazji urodzin króla Tajlandii odbył się turniej S1, który wygrał bez problemów. Następnie zwyciężył KOMA Grand Prix – King of Martial Arts w wadze lekkiej.

Sukcesy, jakie osiągał Buakaw Por. Pramuk uczyniły z niego bardzo popularnego człowieka w Tajlandii, dlatego też zadecydowano, aby reprezentował on Tajlandię w K-1. Od 2000 do 2003 roku wygrywał wszystkie walki, raz tylko ulegając swemu przeciwnikowi.

W 2004 roku Buakaw zadebiutował w K-1 MAX w kategorii do 70kg pokonując John Wayne Parra,  Takayuki Kohiruimaki i poprzedniego mistrza Masato w finale. Został Mistrzem Świata w K-1 MAX.

W 2005 roku Buakaw Por. Pramuk po zdobyciu Mistrza Świata w S-1 Super-NHL World Champion w wadze półśredniej wystąpił w kolejnej edycji K-1 MAX. Dotarł do finału pokonując po drodze swych rywali, tam jednak trafił na holenderskiego shoot-boksera Andy Souwera. Sędziowie orzekli, że walkę wygrał na punkty holender pomimo, iż Buakaw tak naprawdę w każdej rundzie miał wyraźną przewagę.Wynik tej walki to był skandal. Souwer nic w tej walce nie pokazał poza symulowaniem fauli, których miał się rzekomo dopuszczać wobec niego taj. W ten sposób Andy Souwer niesłusznie otrzymał tytuł Mistrza Świata w K-1 Max.

W następnym roku Buakaw Por. Pramuk ponownie stanął naprzeciwko Andy Souwera w K-1 MAX w finale turnieju i wygrał przez K.O. Nie dał holendrowi nawet cienia szansy na zwycięstwo pokazując, że ubiegłoroczna decyzja sedziów była zwykłym, perfidnym oszustwem. Buakaw przeszedł do historii, gdyż stał się pierwszym człowiekiem na świecie, który zdobył ten tytuł dwukrotnie.

Zwycięstwo w tak prestiżowych zawodach, ogromna kasa, jaką zaczął zarabiać spowodowała, że Buakaw opuścił się trochę w treningach. Zaczął prowadzić bardziej swobodny tryb życia nie stroniąc od alkoholu i łatwych kobiet, dlatego też w 2007 roku zaliczył przegraną w ćwierć finale z zawodnikiem, którego wcześniej pokonał, czyli z japońskim mistrzem Masato. W 2008 roku było jeszcze gorzej, gdyż przegrał w K-1 MAX przez K.O z Yoshihiro Sato. To nie był ten sam Buakaw, który walczył kilka lat wcześniej.  Po tej walce Buakaw przez chwilę wpadł w depresję, następnie po przemyśleniu przyczyn porażki rzucił alkohol, zaczął trzymać dietę. Ascetyczny tryb życia, jaki zaczął prowadzić, ciężkie treningi spowodowały, że szybko wrócił do szczytowej formy. Zredukował wagę do 69,5 kg i w 2009 roku wrócił do zmagań na arenie Muay Thai zdobywając tytuł Mistrza Świata WMC w kategorii do 69,5kg.

W K-1 stoczył 29 walk, 25 razy wygrał i odniósł 5 porażek. W Muay Thai w walkach seniorów stoczył 222 pojedynki, z czego wygrał 189 razy, 21 razy przegrał i 12 zremisował. Odniósł też 47 wygranych przez K.O.

Buakaw Por. Pramuk trenuje 6 razy w tygodniu po 8 godzin dziennie. W skład jego treningów wchodzą biegi długodystansowe po 12km dziennie, praca na workach, tarczach, sparingi, czyli typowa tajbokserska robota.

W marcu 2012 roku Buakaw ogłosił odejście z Por.Pramuk i założył własny klub Buakaw Banchamek Gym. Od kiedy odszedł ze swojego teamu ponieważ jego managerowie okradali go na jego oczach.Po odejściu  zawalczył tylko jeden raz pod nazwiskiem Buakaw Banchamek. Prawnicy z poprzedniego teamu nie dają mu jednak spokoju, więc Buakaw postanowił się oficjalnie wycofać i przejść na sportową emeryturę…