Dzisiaj 27 lipca, dla karateków stylu Kyokushin jest wielkie święto. Dokładnie 97 lat temu, w 1923 roku urodził się Sosai Masutatsu Oyama. Późniejszy mistrz stylu Kyokushin był Koreańczykiem. Mieszkał w Gimje, w Korei Południowej. Pierwotnie nazywał się Choi Yeong-eui.
Po przybyciu do Japonii przyjął japońskie nazwisko Ōyama od małżeństwa pochodzenia koreańskiego, które się nim zaopiekowało. Miało ono dwóch synów: Shigeru i Yosuhiko. Obaj oni stali się później jednymi z jego najlepszych uczniów. W tym samym roku zaczął treningi karate pod okiem Gichina Funakoshi, legendy karate i pierwszego człowieka, który osiągnął 10 dan.
W okresie II wojny światowej zaciągnął się w szeregi pilotów kamikaze. Przed udziałem w misji samobójczej uchronił go koniec wojny.
W 1940 wstąpił na Uniwersytet Takushoki i zdobył drugi dan w karate. W 1946 dostał się na Wydział Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Waseda, ale wkrótce go opuścił.
W 1947 wziął udział w pierwszym, ogólnojapońskim turnieju zorganizowanym po wojnie i zdobył tytuł mistrza.
Skuszony łatwymi pieniędzmi, Ōyama współpracował przez pewien czas z japońskimi gangsterami. Po półrocznym pobycie w więzieniu poczuł potrzebę zrehabilitowania się i postanowił poświęcić się karate oraz ciężkiemu treningowi. Zaczął treningi u So Nei-Chu, Koreańczyka pochodzącego z tej samej co on prowincji. Zawiązała się między nimi przyjaźń. So Nei-Chu trenował styl karate Gōjū-ryū. Nauczył on także Ōyamę podstaw wiary buddyjskiej sekty Nichirena.
W tym samym czasie, w którym Ōyama rozpoczął treningi z So, zaczął też ćwiczyć judo, aby po czterech latach uzyskać yondan w 1945 czwarty, czarny pas.
Kształcił się także w innych sztukach walki. Czerpiąc inspiracje z nauk legendarnego mistrza szermierki Musashiego Miyamoto, po długim okresie medytacji w górach Chiba, stworzył nowy styl karate – kyokushin, wymagający doskonałego przygotowania fizycznego.
Od 1952 promował karate kyokushin w Stanach Zjednoczonych, odbywając m.in. pokazowe walki. Podróżował także po innych krajach. Otworzył szereg szkół karate kyokushin na całym świecie, współorganizował pierwsze turnieje oraz światową federację. Słynął z tego, że gołymi rękami zabił byka, stoczył 300 pojedynków w ciągu 3 dni, w ciągu jednego roku przyjął 270 propozycji walki. Walczył z każdym, kto tylko miał odwagę by rzucić mu wyzwanie.
Był autorem wspomnień oraz podręczników karate. Pod wrażeniem walk pokazowych z bykami dziennikarze „New York Times” nadali mu przydomek Boskiej Ręki oraz Ostatniego Samuraja. W 1993 otrzymał od władz Japonii dziesiąty dan.
W 1993 odwiedził Polskę podczas odbywających się w katowickim „Spodku” mistrzostw Europy. Wtedy też został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1994).
26 kwietnia 1994 Masutatsu Oyama zmarł na raka płuca. Do jego śmieci przyczyniło się prawdopodobnie regularne palenie cygar, które spowodowało powstanie nowotworu.
Na podstawie biografii mistrza Masutatsu Ōyamy powstał film pt.: „Fighter in the Wind” (oryginalnie: Baramui Fighter).
Uczniami M. Oyamy byli: Andrzej Drewniak, Terutomo Yamazaki, Akira Masuda, Hatsuo Royama, Tadashi Nakamura, Bobby Lowe, Steve Arneil, Jon Bluming, Hideyuki Ashihara, Yoshiji Soeno, Loek Hollander, Miyuki Miura, Howard Collins, Shokei Matsui, Peter Urban, Shigeru Ōyama.
